Spis Treści
1987 – nowa ustawa o dozorze technicznym
Rozbudowa przemysłu chemicznego, cementowego oraz kopalnictwa siarki i związany z tym rozwój kolejowych przewozów produktów chemicznych w wagonach i kontenerach zbiornikowych podlegających dozorowi technicznemu poważnie zwiększyły zadania dozorowe z tego zakresu. Postęp techniki, rozwój nowych technologii oraz wzrost liczby i rodzajów urządzeń technicznych sprawił, że konieczne stało się opublikowanie nowej ustawy o dozorze technicznym.
W połowie lat 80. XX wieku działalność Głównego Inspektoratu Kolejowego Dozoru Technicznego obejmowała swym zakresem: dozór nad urządzeniami mogącymi stwarzać zagrożenie dla zdrowia i życia ludzkiego, mienia i środowiska, techniczne odbiory komisaryczne urządzeń i materiałów dla potrzeb PKP i innych przedsiębiorstw, podnoszenie kwalifikacji inspektorów kdt oraz komisarzy odbiorczych oraz osób projektujących i eksploatujących urządzenia kolejowe. Zadania te realizowane były przez siedem okręgowych inspektoratów kdt, które koordynowały pracę inspektorów i komisarzy odbiorczych skupionych w 28 rejonach (15 dozoru technicznego i 13 odbiorczych – stan na 31 grudnia 1994 r.). W sumie w Głównym Inspektoracie oraz okręgowych inspektoratach zatrudnionych było 270 osób.
Kolejowym dozorem technicznym objętych było ok. 188 000 urządzeń w ponad 2500 zakładach, przy czym odsetek urządzeń będących własnością przedsiębiorstw resortu komunikacji wynosił ok. 76% (w tym PKP wynosił ok. 69%). Najliczniejszą grupę urządzeń (95%) pozostających pod dozorem kdt stanowiły wówczas naczynia ciśnieniowe. W ciągu roku inspektorzy kdt przeprowadzali ponad 97 000 rewizji okresowych i ok. 5 000 rewizji nadzwyczajnych tych urządzeń.
1 stycznia 1988 r. weszła w życie nowa ustawa z dnia 19 listopada 1987 r. o dozorze technicznym (Dz.U. 1987, nr 36, poz. 202), która określiła dozór techniczny jako określone działania zmierzające do zapewnienia bezpiecznego funkcjonowania urządzeń technicznych, które mogą stwarzać zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego oraz mienia i środowiska. Ta adekwatna definicja, czym zajmuje się dozór techniczny, pojawiła się już w rozporządzeniu Rady Ministrów z lutego 1981 r., wprowadzana zostanie też do obowiązującej do dziś ustawy o dozorze technicznym z 2000 r.
Dozorem technicznym objęto urządzenia techniczne, które mogą stwarzać zagrożenie poprzez: 1) rozprężenie cieczy lub gazów znajdujących się pod ciśnieniem różnym od atmosferycznego; 2) wyzwolenie energii potencjalnej lub kinetycznej przy przemieszczaniu ludzi i ładunków w ograniczonym zasięgu; 3) rozprzestrzenianie się materiałów niebezpiecznych o właściwościach trujących lub żrących w czasie ich magazynowania lub transportu w zbiornikach bezciśnieniowych.
Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, miała określić rodzaje urządzeń technicznych podlegających dozorowi technicznemu, mogła też objąć przepisami ustawy także urządzenia mogące stwarzać inne niż ww. zagrożenia dla życia i zdrowia ludzkiego oraz mienia i środowiska.
