Spis Treści
1981 – dozór nad wyciągami narciarskimi
Kolejnym krokiem w rozszerzaniu zakresu działalności kolejowego dozoru technicznego było objęcie dozoru nad wyciągami narciarskimi, 9 lat po kolejach linowych i linowo-terenowych. Nastąpiło to na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 lutego 1981 r. w sprawie dozoru technicznego.
Przyjęcie pod dozór techniczny kolei linowych i wyciągów narciarskich spowodowało konieczność przeszkolenia inspektorów dozoru w zakresie budowy i badań technicznych tych urządzeń. Pierwszy kurs inspektorów kolejowego dozoru technicznego zorganizowano w Szczyrku w październiku 1982 r.
Przepisy rozporządzenia z lutego 1981 r. wprowadziły też pod dozór techniczny następujące urządzenia techniczne zainstalowane na obszarze kolejowym lub taborze: przenośniki przeznaczone do przemieszczania osób w pionie, w poziomie lub pod kątem jako środki transportowe o zasięgu ograniczonym i ruchu ciągłym, a więc: przenośniki kabinowe, schody ruchome i chodniki ruchome, układnice do układania torów, których udźwig jest równy 5 ton lub większy, kotły cieczowe przeznaczone do podgrzewania cieczy bez zmiany jej stanu skupienia, bezciśnieniowe zbiorniki-cysterny, przeznaczone do przewozu drogowego i kolejowego materiałów niebezpiecznych, których przewóz jest dopuszczony na podstawie przepisów szczególnych. Te zainstalowane na taborze kolejowym znalazły się pod dozorem kdt.
Dozorowi technicznemu rozporządzenie z lutego 1981 r. poddało dalsze rodzaje urządzeń technicznych: np. zbiorniki, rurociągi parowe i niektóre technologiczne urządzenia obiektów wyposażonych w reaktory jądrowe czy nowe rodzaje dźwignic. Wykonywanie dozoru technicznego objęło cały cykl życia urządzeń technicznych, tj. fazę projektowania, wytwarzania materiałów i gotowych urządzeń (ciągle jeszcze tylko w zakresie spawania), ich montażu, napraw i eksploatacji. Zróżnicowano formy wykonywania dozoru technicznego: od dozoru stałego poprzez dozór ograniczony do formy uproszczonej, co umożliwiło objęcie dozorem większej liczby urządzeń.
